Biraz Ara Ver

Bazen ara vermek gerek nefes alabilmek için, kendinizi anlayabilmek için, fırtınaları dindirebilmek için... Zamanda kendini yıpratmışsındır; nefes almanın anlamını dahi unutmuşçasına. İşte bu zamanlarda uzaklaşmak gerek bazen. Düşünce denizinde boğulmak değil de cevapları yerli yerine koymak en rahatlatıcısı değil mi?
Sevdiğin sokaklarda boş boş yürü mesela veya sevdiğin müziklerle çık bir yola. Kitaplar en büyük kurtarıcılar zaten. "Heh bak bunu demek istiyorum işte ben de!"dediğimde okudukça, "Yalnız değilmişim." diye düşündüğümde her seferinde, büyük bir rahatlama geliyor. Aslında üzülüyorum da bazen. "Sen bu denli zorlanıyorsun da niye yalnız değilim diye seviniyorsun?" diye söyleniyorum kendi kendime. Ama bakıyorum her şeyin bir çözümü var; nefes almanın değerini bilelim yeter ki. Bu yüzden ara vermek sana seni ve etrafındakileri kazandırabilir. Korkmadan, yılmadan...
 Hepimizin beklentileri var. Hepimizin gerçek olması için dua ettiği hayaller var.Hatta şairimiz demiş ki;
"Beklentisi olmadan yine de beklemekti bir çayın içine
 sığdırdıklarım;
 Kimi zaman hayaller diye içtiğim,
 Kimi zaman gerçekler diye yutkunamadığım."

İçilen çayların, kahvelerin kimisi keyiften kimisi dertten. En büyük sırdaşımız belki de. Dudağımız her değdiğinde bardağa, kelimeleri de bir bir işliyoruz, paylaşıyoruzdur belki.
Yani çözümü kendimizde oluşturalım önce. Sonra elbet gerisi gelir. Ara ver, nefes al, kendini bul...
Kolay olmayacak; ama güzel olacak.